တေန႔တ၌ကြ်န္ေတာ္ဟာ မနက္ခင္းတခုဆီသို႔ လွမ္းေမွ်ာ္ရင္း လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ခဲ့ပါသည္။ မိုးသားေတြအုပ္မွိဳင္း
ႏွင္းေတြကတေၿဖာင့္ေၿဖာင့္က်ေနတဲ့ ေန႔တေန႔မွာ ရင္ထဲမွာဘာကိုေတာင္းတ ေနခ်င္သလဲဆိုတာ အေၿဖမရွာႏိုင္
ဘူးၿဖစ္ေနတယ္။ ဘယ္ကိုဦးတည္ ခရီးဆက္ရမလဲဆိုတာလဲ မသိႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ လႊင့္ေမွ်ာ္ေနတဲ့ တိမ္တိုက္ေတြလို
လႊင့္ခ်င္ရာလႊင့္ေနခဲ့ပါတယ္။ ဘ၀မွာ ရည္မွန္းခ်က္ ဦးတည္က်က္ ဆိုတာဘာမွမသိရွာ ေသးတဲ့ေကာင္ေလးတ
ေယာက္ေပါ့။ ဘာကိုဆုပ္ကိုင္လို႔ ဘယ္လမ္းကိုေလွ်ာက္ရမလဲ ဆိုတာလဲ မသိေသးတဲ့ သူတေယာက္ေပါ့။ ေဘးမွာလဲအေဖာ္မြန္ဆိုတာ သူတဦးတေယာက္မွ မရွိခဲ့ပါ။ ဒီလိုနဲ႔ ခ၇ီးဆက္ခဲ့တယ္။ တခါတေလ လမ္းေတြမွားေနမလားလို႔ကိုယ့္ကို ၿပန္ဆန္းစစ္ရေကာင္းမွန္းလဲမသိ ခဲ့ရပါ။ ေလႏွင္ရာပါသြားတဲ့ တိမ္ေတြလို ေရစီးရာေမွ်ာ္ေနတဲ့ ေလွေတြလို လမ္းေလွ်ာက္ရင္း လမ္းေပ်ာက္ေနသူ တေယာက္ေပါ့ဗ်ာ။ ဒီအခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ္ဟာ ဟိုးအေ၀းတေနရာမွာေရာက္ေနပါတယ္။
ႏွင္းေတြကတေၿဖာင့္ေၿဖာင့္က်ေနတဲ့ ေန႔တေန႔မွာ ရင္ထဲမွာဘာကိုေတာင္းတ ေနခ်င္သလဲဆိုတာ အေၿဖမရွာႏိုင္
ဘူးၿဖစ္ေနတယ္။ ဘယ္ကိုဦးတည္ ခရီးဆက္ရမလဲဆိုတာလဲ မသိႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ လႊင့္ေမွ်ာ္ေနတဲ့ တိမ္တိုက္ေတြလို
လႊင့္ခ်င္ရာလႊင့္ေနခဲ့ပါတယ္။ ဘ၀မွာ ရည္မွန္းခ်က္ ဦးတည္က်က္ ဆိုတာဘာမွမသိရွာ ေသးတဲ့ေကာင္ေလးတ
ေယာက္ေပါ့။ ဘာကိုဆုပ္ကိုင္လို႔ ဘယ္လမ္းကိုေလွ်ာက္ရမလဲ ဆိုတာလဲ မသိေသးတဲ့ သူတေယာက္ေပါ့။ ေဘးမွာလဲအေဖာ္မြန္ဆိုတာ သူတဦးတေယာက္မွ မရွိခဲ့ပါ။ ဒီလိုနဲ႔ ခ၇ီးဆက္ခဲ့တယ္။ တခါတေလ လမ္းေတြမွားေနမလားလို႔ကိုယ့္ကို ၿပန္ဆန္းစစ္ရေကာင္းမွန္းလဲမသိ ခဲ့ရပါ။ ေလႏွင္ရာပါသြားတဲ့ တိမ္ေတြလို ေရစီးရာေမွ်ာ္ေနတဲ့ ေလွေတြလို လမ္းေလွ်ာက္ရင္း လမ္းေပ်ာက္ေနသူ တေယာက္ေပါ့ဗ်ာ။ ဒီအခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ္ဟာ ဟိုးအေ၀းတေနရာမွာေရာက္ေနပါတယ္။
ေရးသားသူ .........မိုက္ခဲေလး
No comments:
Post a Comment