ေအဒီ(၃)ရာစုမွာ ေရာမ အင္ပါယာကို ဒုတိယေျမာက္ ကေလာဒီယပ္စ္ ဘုရင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေနပါတယ္။ ကေလာဒီယပ္စ္ ဘုရင္ဟာ ေရာမအင္ပါယာရဲ႕ ၿမိဳ႕ေတာ္ျဖစ္တဲ့ ေရာမၿမိဳ႕(Rome)မွာ နန္းစံပါတယ္။ ဘုရင္ ကေလာဒီယပ္စ္ကို လူေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားက သေဘာမက်ၾကပါဘူး။ အဲဒီလုိ သေဘာမက်တဲ့ အထဲမွာ ဘုန္းေတာ္ႀကီး ဗယ္လင္တုိင္းလဲ ပါပါတယ္။ ဘုန္းေတာ္ႀကီး ဗယ္လင္တုိင္းက ေရာမၿမိဳ႕မွာ ေနထုိင္ေနတဲ့ ဘုန္းေတာ္ႀကီး တစ္ပါး ျဖစ္ပါတယ္။ သူဟာ သနားၾကင္နာတတ္ၿပီး အေျပာအဆို ညင္သာ သိမ္ေမြ႕သူလဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႕ကို ခ်စ္ခင္ ၾကတဲ့သူေတြ အလြန္ မ်ားျပားပါတယ္။
ကေလာဒီယပ္စ္ ဘုရင္ဟာ စစ္လိုလားသူပါ။ သူ့တပ္မေတာ္ကို အင္အား ႀကီးသထက္ ႀကီးေအာင္ ျပဳလုပ္ခ်င္သူပါ။ ဒါေၾကာင့္ ေရာမအင္ပါယာ ထဲမွာရွိတဲ့ ေယာက္က်ားသားမ်ား အားလံုးကို သူ႕တပ္မေတာ္ထဲ ဝင္ေစခ်င္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူေမွ်ာ္လင့္သလို ျဖစ္မလာပါဘူး။ သူ႕အင္ပါယာထဲမွာရွိတဲ့ ေယာက္က်ားသားမ်ားက တပ္မေတာ္ထဲ မဝင္ခ်င္ၾကဘူး။ စစ္ကိုလဲ မတိုက္ခ်င္ၾကဘူး။ သူတုိ႕ရဲ႕ မိသားစုေတြ၊ မိန္းမနဲ႕ ကေလးေတြကို မခြဲခြာခ်င္ၾကဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားက တပ္မေတာ္ထဲဝင္ဖို႕ ျငင္းဆန္ၾကပါတယ္။ ဒီျဖစ္ရပ္ဟာ ကေလာဒီယပ္စ္ကို ေဒါသအမ်က္ ေျခာင္းေျခာင္းထြက္ေစပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္သူဟာ ရက္စက္တဲ့ အႀကံအစည္ တစ္ခု ႀကံစည္ခဲ့တယ္။ တကယ္လုိ႕ ေယာက္က်ားေတြသာ မိန္းမမယူ၊ အိမ္ေထာင္မျပဳဘူးဆုိရင္ တပ္မေတာ္ထဲဝင္ဖုိ႕ စိတ္ပါလာႏုိင္တယ္လို႕ သူေတြးေတာခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူအမိန္႕တစ္ခု ထုတ္လုိက္တယ္။ အဲဒါကေတာ့ ထိမ္းျမား လက္ထပ္တာကို ခြင့္မျပဳပဲ ပိတ္ပင္ တားဆီးတဲ့ အမိန္႕ပါပဲ။ လူငယ္မ်ားက ဒီအမိန္႕ကို အင္မတန္ ရက္စက္ ၾကမ္းၾကဳတ္တဲ့ အမိန္႕လို႕ ယူဆၾကတယ္။
ဘုန္းေတာ္ႀကီး ဗယ္လင္တုိင္းကလဲ ဒီအမိန္႕ကို လံုးဝ ယုတၱိမရွိဘူးလုိ႕ ယံုၾကည္ခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီအမိန္႕ကို ဘုန္းေတာ္ႀကီး ဗယ္လင္တုိင္းက လံုးဝ မေထာက္ခံခဲ့ပါဘူး။ဘုန္းေတာ္ႀကီး ဗယ္လင္တုိင္းဟာ ထိမ္းျမား လက္ထပ္တာကို ေကာင္းေသာ ျပဳမူျခင္းလို႕ ခံယူထားတဲ့အတြက္ ကေလာဒီယပ္စ္ ထုတ္ျပန္ထားတဲ့ အမိန္႕ကို မလုိက္နာပဲ ထိမ္းျမား လက္ထပ္ပြဲေတြကို ဆက္လက္ လုပ္ေဆာင္ေပးခဲ့ပါတယ္။ အမိန္႕ေၾကာင့္ တိုးတိုး တိတ္တိတ္ပဲ လုပ္ခဲ့ၾကရပါတယ္။ ဖေယာင္းတုိင္ငယ္ေလးေတြ ထြန္းညွိထားတဲ့ လက္ထပ္ပြဲက်င္းပရာ အခန္းငယ္ေလးထဲမွာ ဘုန္းေတာ္ႀကီး ဗယ္လင္တုိင္း၊ သတို႕သားနဲ႕ သတုိ႕သမီးတို႕ပဲရွိပါတယ္။ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာ ေပးတာကိုလဲ ဘုန္းေတာ္ႀကီးက တုိးတုိးေလးပဲရြတ္ဆုိပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႕ တုိးတုိးတိတ္တိတ္ လက္ထပ္ပြဲေတြကို ေအာင္ျမင္စြာနဲ႕ က်င္းပႏုိင္ခဲ့တာေပါ့။
တစ္ညမွာေတာ့ လက္ထပ္ပြဲ က်င္းပေနတုန္းမွာ ဘုရင့္တပ္မေတာ္သားေတြ ေရာက္လာပါတယ္။ ကံေကာင္းေထာက္မစြာနဲ႕ပဲ သတို႕သားနဲ႕ သတုိ႕သမီးဟာ တပ္မေတာ္သားေတြလက္ထဲ မေရာက္ခင္ ထြက္ေျပး လြတ္ေျမာက္သြားပါတယ္။ တပ္မေတာ္သားမ်ားဟာ ဘုန္းေတာ္ႀကီး ဗယ္လင္တုိင္းကို ဖမ္းလုိက္ၾကတယ္။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ အမိန္႕မနာခံမႈနဲ႕ ဘုန္းေတာ္ႀကီးကို အက်ဥ္းခ်ထားၿပီး ေသဒဏ္စီရင္ဖုိ႕ အမိန္႕ခ်မွတ္ခဲ့တယ္။
အက်ဥ္းက်ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးကို ခ်စ္ခင္ၾကတဲ့ သူေတြဟာ အက်ဥ္းေထာင္အထိ လာေရာက္ၿပီးေတာ့ သူတုိ႕ ခ်စ္ခင္တဲ့ ဘုန္းေတာ္ႀကီးကို ပန္းစည္းေတြ ပစ္ေပးၾကတယ္။ စာတုိေလးေတြ ပစ္ေပးၾကတယ္။ ေထာင္ထဲဝင္လို႕မရလို႕ ပစ္ေပးၾကရရွာတယ္။ ဒီစာေလးေတြ၊ ပန္းစည္းေလးေတြ ကတဆင့္ သူတုိ႕ဟာ အခ်စ္ကို ယံုၾကည္ၾကတယ္ ဆုိတာ ေျပာခဲ့ၾကတယ္။ သူတုိ႕ဟာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးနဲ႕ ေတြ႕ခြင့္မရၾကဘူး။ အဲဒီထဲကမွ တစ္ေယာက္ေသာ သူဟာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးကို ေတြ႕ခြင့္ရခဲ့တယ္။ အဲဒီ တစ္ေယာက္ေသာ သူကေတာ့ ေထာင္မွဴးႀကီးရဲ႕ သမီးေလးဂ်ဴလီယာ(Julia) ပဲျဖစ္ပါတယ္။ သူမရဲ႕အေဖဟာ သူမကို ဘုန္းေတာ္ႀကီးနဲ႕ ေတြ႕ဖုိ႕ ခြင့္ျပဳခဲ့ပါတယ္။ အခ်ဳပ္ခန္းထဲထိလဲ ဝင္ခြင့္ျပဳခဲ့တယ္။ သူမဟာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြကို ေထာက္ခံခဲ့တယ္။ ဘုန္းေတာ္ႀကီးရဲ႕ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ေတြကို အေဖာ္ျပဳ အားေပးခဲ့တယ္။ (တခ်ဳိ႕ေသာ သမိုင္းေၾကာင္းေတြမွာ ဂ်ဴလီယာက ေမြးကတဲက အျမင္အာရုံ မရရွာတဲ့ ဒုကၡိတမေလး တစ္ေယာက္လို႕ ေရးသားထားတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ ဘုန္းေတာ္ႀကီးွ ဗယ္လင္တုိင္းက ဘုရားသခင္ထံမွာ ဆုေတာင္းေပးလုိ႕ မ်က္စိအလင္း ျပန္ရလာတယ္လို႕ ေရးသားထားတာလဲ ေတြ႕ရပါတယ္။)
ဘုန္းေတာ္ႀကီး ဗယ္လင္တိုင္းဟာ ေသဒဏ္ စီရင္ျခင္း ခံရမယ့္ေန႕ (ေဖေဖာ္ဝါရီ ၁၄ရက္၊ ေအဒီ ၂၆၉ခု)မွာ သူ႕ရဲ႕ ေနာက္ဆံုး အခ်ိန္ေတြမွာ အတူရွိေနခဲ့တဲ့ သူမကို ေက်းဇူးတင္တဲ့ အေနနဲ႕ သူမရဲ႕ သစၥာတရား အတြက္ စာတုိေလး ေပးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီစာတုိေလး ကေတာ့ “သင့္ရဲ႕ ဗယ္လင္တုိင္းဆီက အခ်စ္ေမတၱာ”(Love from your Valentine)လုိ႕ အဓိပၸါယ္ ရပါတယ္။
ဒီစာတုိေလး မွတဆင့္ Valentine’s Day မွာ အခ်စ္သဝဏ္ လႊာေလးေတြ ေပးတဲ့အေလ့အထဟာ တကမာၻလံုးကို ပ်ံ႕ႏွံ႕သြားပံုရပါတယ္။ အမွန္တရား ဘက္က ရပ္တည္ခဲ့တဲ့ သူရဲေကာင္းႀကီး ကေတာ့ လူေသေပမယ့္ နာမည္ မေသခဲ့ပါဘူး။ ဘယ္သူပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္ေလာက္ပဲ အင္အား ႀကီးေနပါေစ၊ ခ်စ္ျခင္း ေမတၱာကို ဖ်က္ဆီးလို႕ မရႏုိင္ဘူး ဆုိတာ လူသားေတြ အားလံုး သေဘာေပါက္သြားၾကပါၿပီ။ အရာအားလံုးထက္ အင္အား ႀကီးမားတာ ခ်စ္ျခင္း ေမတၱာတရားဆုိတာ အႂကြင္းမဲ့မွန္ကန္ပါတယ္။
အခု ေအာက္မွာဆက္လက္ ေဖာ္ျပမွာကေတာ့ အေနာက္ႏုိင္ငံေတြမွာ Valentine’s Day နဲ႕ ပတ္သတ္ၿပီး ျပဳလုပ္ၾကတဲ့ ရိုးရာအေလ့အထေတြပါ။
လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကတည္းက အဂၤလန္ႏုိင္ငံ (England)မွာ ေဖေဖာ္ဝါရီလ (၁၄)ရက္ေန႕ေရာက္ရင္ ကေလး သူငယ္မ်ားဟာ လူႀကီးေတြလို ဝတ္စား ဆင္ယင္ၿပီး တစ္အိမ္တက္ တစ္အိမ္ဆင္းနဲ႕ သီခ်င္းေတြ လုိက္လံ သီဆုိပါတယ္။ ဘုန္းေတာ္ႀကီး ဗယ္လင္တုိင္းကို ေကာင္းခ်ီးေပးတဲ့ သီခ်င္းေတြေပါ့။ (Happy New Year လိုမ်ဳိး ျဖစ္မယ္ ထင္ပါတယ္။)
ေဝးလ္စ္ (Wales) ႏိုင္ငံမွာေတာ့ သစ္သား ဇြန္းေလးေတြကို ျပဳလုပ္ၿပီး လက္ေဆာင္ ေပးၾကပါတယ္။ သစ္သား ဇြန္းေလးေတြေပၚမွာ အသဲပံု၊ ေသာ့နဲ႕ ေသာ့ခေလာက္ ပံုေလးေတြကို ေဆးျခယ္ၿပီး အလွဆင္ၾကတယ္။ အဲဒီ အဓိပၸါယ္ကေတာ့ “ငါ့ရဲ႕အသဲတံခါးကို မင္းဖြင့္သြားၿပီ” (You unlock my heart!) ဆုိတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
တခ်ဳိ႕ႏုိင္ငံေတြမွာ ဆုိရင္ မိန္းမပ်ဳိေလး ေတြဟာ ေယာက္က်ားပ်ဳိေလး ေတြဆီကေန အဝတ္အစားေတြ လက္ေဆာင္ အျဖစ္ရၾကတယ္။ အဲဒီ အဝတ္အစားေတြကို သိမ္းထားရင္ အဲဒီမိန္းမပ်ဳိေလးက လက္ေဆာင္ေပးတဲ့ ေယာက္က်ားေလးကို လက္ထပ္မယ့္သူလုိ႕ သတ္မွတ္ လိုက္တာပဲတဲ့။
တခ်ဳိ႕လူေတြကလဲ ဒီလုိယံုၾကည္ၾကတယ္။ Valentine’s Day မွာ ေခါင္းေပၚကေန ေျမလူးငွက္(robin)ေလး ျဖတ္ပ်ံသြားတယ္ဆုိရင္ အဲဒီမိန္းကေလးက သေဘၤာသားနဲ႕ လက္ထပ္ရလိမ့္မယ္တဲ့။ စာကေလးငွက္ ဆုိရင္ ဆင္းရဲတဲ့သူနဲ႕ လက္ထပ္ရၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတာ့ ရလိမ့္မယ္တဲ့။ ေရႊဝါေရာင္ငွက္ (goldfinch)ကို ေတြ႕ရတယ္ ဆုိရင္ေတာ့ မီလ်ံနာနဲ႕ လက္ထပ္ရမယ္တဲ့ဗ်ား…။
ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ တကယ္ျဖစ္ႏုိင္၊ မျဖစ္ႏုိင္ မသိေပမယ့္ ဖတ္ၿပီးေတာ့ ၿပံဳးခ်င္စရာ အေလ့အထေလးတစ္ခု၊ ယံုၾကည္မႈေလးတစ္ခုေပါ့။ တကယ္လုိ႕ သင့္မွာ လက္ထပ္ဖုိ႕ ရည္ရြယ္ထားတဲ့ သူေတြ တစ္ေယာက္ထက္မက ပိုရွိေနမယ္ဆုိရင္ ဘယ္တစ္ေယာက္နဲ႕ လက္ထပ္ရမလဲဆုိတာ ေရြးခ်ယ္တဲ့ နည္းပါပဲ။ အရင္ဆံုး ပန္းသီးတစ္လံုးကို ယူလုိက္ပါ။ ပန္းသီးအညွာကို ကိုင္ၿပီး ပန္းသီးကိုလွည့္ပါ။ အဲဒီလုိလွည့္ေနတံုးမွာ သင္ရည္ရြယ္ထားတဲ့ သူေတြရဲ႕ အမည္ေတြကို ရြတ္ေပးရပါမယ္။ ပန္းသီးအညွာ ျပဳတ္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ ရြတ္မိတဲ့ အမည္က သင္လက္ထပ္ရမယ့္သူရဲ႕ အမည္ပါပဲတဲ့။ ဒါ့အျပင္ ေနာက္တစ္ခုက အဲဒီပန္းသီးကို အလည္ကေန ထက္ျခမ္း ခြဲၾကည့္လုိက္ပါ။ ၿပီးေတာ့ ျမင္ေတြ႕ရတဲ့ ပန္းသီးအေစ့ေလးေတြကို ေရတြက္ပါ။ အဲဒီအေရအတြက္က သင္ရမယ့္ ကေလး အေရအတြက္ပါပဲတဲ့။ ဒါကို ဖတ္ၿပီးေတာ့ ၿပံဳးမိၾကမယ္လို႕ထင္ပါတယ္။
ဒီပို႔စ္ေလးကို ၾကိဳက္မိလို႕သိမ္းထားတာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးေတာင္ ၾကာေနပါၿပီ.. ဗဟုသုတအေနနဲ႔ သိမ္းထားခဲ့တာပါ.. ခု သူငယ္ခ်င္းတို႔လည္း ဗဟုသုတရေအာင္ ျပန္မွ်ေ၀တာပါ..
No comments:
Post a Comment