ကိုယ့္ဖာသာကို မိုးလင္းရ
ကိုယ့္ဖာသာကို မိုးခ်ဴပ္ရ ... နဲ႔
အဲဒီ ေနေရာင္ျခည္ကိုက ရွဳပ္တယ္ ...
မေတာက္ပခ်င္ပါဘူးကြယ္
ျပန္ ... ျပန္ေမွာင္ရတာနဲ႔ မကာမိလို႔။
ၾကာ ... လို္က္ ... တာ ...
အလင္းေတြ အသက္ရူေနလိုက္ပံုက
(ဒါနဲ႔ပဲ ...) သူမရဲ႕ အျပံဳးကိုျမင္ရဖို႔
ေနာက္က်ခဲ့ျပန္ေရာ ...။
ငါ့ေက်ာေပၚ ထမ္းထားရတဲ့ အလြမ္းကေတာ့
မင္းရဲ႕ အမည္နာမကို
တမ္းတမ္းတတ ေရရြတ္တယ္ ...။
ဖြတ္ထြက္တာေတာင္မွ
ေတာင္ပို႔မွန္း မသိခဲ့ပါဘူး၊
ဘဝကုူး မေကာင္းႏိုင္တဲ့အထိေတာင္
အသိဉာဏ္ေတြ ေမွာင္ခဲ့
(အဲဒီေကာင္ဟာ...အေသအခ်ာေမွာ
င္ခဲ့၊
အခ်စ္ေတြ မဲ့ၿပီဆိုရင္
ေသြးမခုန္ခ်င္ေတာ့ပါဘူးလို႔ ျငင္းတဲ့ေကာင္ ...)
ေနာက္သလို ေျပာင္သလိုနဲ႔
ငါ့ကိုလာခ်စ္သြားတဲ့ ေကာင္မေလးေရ ...
“အနမ္းေတြ ေဆးထိုးမွားခဲ႕တာပါ ...” တဲ့
လြမ္းလို႔ေသသြားတဲ့ သစ္ပင္က
အရြက္ေတြကို ေႁခြခ်ၿပီးေျပာတယ္ ...။
No comments:
Post a Comment